Sessiz, sakin ve yumuşak yapısının altında çok güçlü bir insan yatıyor Bayan Guo’nun. Bunu hikayesini dinleyince daha iyi anlayacaksınız.

2 yıl önce, hastalığına karşı savaş açmış. Kazanan o olmasına rağmen düşmanlarına karşı ölünceye kadar savaşacağına and içmiş.

Peki neyin savaşını kazanmış? 1993’e geri dönüyoruz. Kanser olmuş ve ameliyatla tümörünü almak istemişler. Kanser kemoterapi esnasında tekrarlayıp lenf bezlerine yayılmaya başlamış. Artık yolun sonu diye düşünülmeye başlanmış.

Okulda profesör olan kocası bu kader anında Çigong hakkında bilgi toplamış ve onu bu konuda cesaretlendirmiş.

“Bir profesör olan kocandan böyle bir öneri seni şaşkına çevirmedi mi?” diye sormuş Chan. Guo hiç şaşırmadığını söylüyor çünkü kocası çok açık fikirli ve yeniliklere açık bir insanmış. Üstelik en modern hastanelerde çözüm arayışları sonuç vermemiş. Bu yüzden yeni bir şeye sıcak bakmak hiç de anormal gelmemiş.

Merkez’e gitmeden önce Lao-Shi’nin kitaplarını okumaya başlamış. Orda Çigong’a odaklanan birinin her türlü hastalığı yenebileceğini kafasına kazımış. İçindeki savaşçı kişiliği çıkaran da bu olmuş.

Sabahın erken saatlerinden akşamın geç vakitlerine dek durmadan çalışmış. Herşeyin kendinde bittiğine inanıp hiç ara vermemiş. Mücadeleye gün ve gün devam etmiş. O kadar ki, Çigong’la yatıp kalkmaktan hastalığını zaten unutmuş. Bu sayede daha çok enerji toplayıp 3 ay içinde kanserini tamamen yenmiş.

“Peki kanseri yeneli 2 yıl olmuş, neden hala burdasın?” diye sormuş Chan.  İçindeki savaşçı ruhu canlı tutmak için her sene düzenli olarak buraya gelip çalışırmış. Hastalıktan kurtulmanın yeterli olmadığını, hastalıklara karşı korunmak için de düzenli çalışmanın gereğini savunuyor Guo.

“Peki diğer insanlarda da bu disiplin var mı?” diye merak ediyor Chan. “İnsanların bir kez Çigong sayesinde iyileşme deneyimi yaşaması, ömür boyu Çigong’un hayatlarının bir parçası olması için yeterli bir sebep!” demiş Guo.

Röportaja başlamadan önce ayak parmaklarını göstermiş Bay Zhang. Sonra da hikayesini anlatmaya başlamış.

6 yıl önce sol ayağı bir kazada kesilmiş. İyileştiğini sanarken baş parmağını hissetmediğini farketmiş. Ne soğuğa, ne sıcağa, ne  de dokunmaya karşı hissizlik!

Doktorlar artık o sinirlerden ümidi kesmesini ve başparmaksız bir yaşama hazır olmasını söylemişler.

Merkez’e de başparmağı için değil, genel olarak vücudunu güçlendirmek üzere gelmiş, çünkü üzerinden zaten 6 yıl geçmiş ve çoktan onu gözden çıkarmış.

Ancak 2 aylık bir çalışmadan sonra sinirlerini tekrar hissetmeye başlamış ve beyinden gelen sinyalleri algılamaya başlamış. Tekrar ayağını hissetmek mucizevi bir şeymiş, özellikle de 6 yıl sonra. Kendini uyanan bir yanardağ olarak tanımlıyor Zhang.

“Peki başparmak değil de, sorun komple ayak olsaydı, aynı başarı yakalanır mıydı?” diye merak ediyor Chan. Zhang, Çi’nin adres sormadığını, akmaya başladığı zaman önüne gelen tüm blokajları açtığını belirtiyor. Zhang artık bir Çigong hocası olmaya karar vermiş. Çi dünyasında herşey mümkün!

Bayan Wang geçtiğimiz 14 yıl boyunca sol omzu sağ omzundan daha yukarıda bir şekilde dolaşmış ve eğilmekte zorluk çekiyormuş. Kalıcı sırt ağrılarına ne Batı ne de Çin tıbbı çare bulamamış. Kocası ve kızının desteği ile Merkez’e gelmeye karar vermiş.

Uzun tren yolculuğundan sonra yorgun düşmüş. Kayıt olmak için sıra beklerken arkasından biri yanaşıp omzuna dokunarak, “Hey, senin sorunun ne?” diye sormuş. Uykudan uyanırcasına gayri ihtiyari bir tepki vererek doğrulmuş! Arkasında ona gülümseyerek bakan muzip bir Çigong hocası varmış. O zamandan beri de vücudu dik durmaya devam etmiş. Bu sahneyi anlatırken canlandırmak için Wang hızla ayağa kalkıp doğrulmuş.

Peki daha kayıt bile olmamışken iyileşince evine geri mi dönmüş? Hayır. Bu cevabı veren o değil, yanında oturan genç bir bayan vermiş: ”Dalga mı geçiyorsun, annem Çigong çalışmalarına çok kaptırdı kendini, onu durdurabilene aşkolsun. Hatta durdurmaya çalışınca paparayı yedik”.

“Peki sen neden burdasın, annen için mi?” sorusuna ise “Kısmen. Benim de buraya gelmeden önce şekerim vardı, hepsi burda normale döndü, ben de artık normal bir insanım”.

Bir aileden çıkan 2 mucize…

 “5 ay!”. Bu Bayan Yu’nun Merkez’de geçirdiği süre. Evet ve ayrılmak da istemiyor.

Peki onun hikayesi nedir? Kalbine giden damarların tıkanması sonucu 47 yaşında ne kariyer kalmış, ne mutlu bir yuva, ne de sosyal hayat. Sonra Çigong’u duyunca umutla dolmuş.

İlk geldiğinde eğil kalk benzeri hareketleri yapamamaktan ve geri kalmaktan, yapmaya kalkınca da incinmekten korkmuş. Hocalarının ve diğer öğrencilerin verdiği cesaretle kendinden önce milyonlarca insanın yaptığı bu basit ama etkili hareketleri yapmak için azimlenmiş. Birkaç hafta içinde de girdiği ilk EKG testinde olumlu sonuçla çıkmış.

Birkaç yıl öncesine dönüyor Yu. Hastanede geçirdiği zamanları, bir an önce taburcu olmayı istediği ve karamsar günleri.  Şimdi ise buradan ayrılmak istemediğini belirtiyor. Buradaki aile ortamını, Çigong’un mucizevi gücünü, dostluğu ve içten sevgiyi bırakamayacağını söylüyor. Biri yardıma ihtiyaç duysa herkes o kişi için seferber oluyormuş, çünkü herkes herkesin halinden anlar durumdaymış. Şimdi o iyi olduğu için o da yardıma ihtiyacı olanlar için seferber olmak istiyormuş.

“Peki burda geçirdiğin günlerin maliyeti?” sorusuna gülerek yanıt vermiş. Burda çok az para harcandığını, üstelik o ücretin içinde yeme, içme, yatma ve eğitimin bir arada olduğunu söylemiş.

Aylık Türk parasıyla yaklaşık 50 TL ödediklerini söylüyor. Daha az insanlı olan odalar çok az daha pahalıymış ama kalabalığı seviyormuş. Zira o kalabalığın ne kadar içten ve birbirini kollayan insanlar olduklarına tanık olmuş.

“Yalnızlığın bedeli inanın daha yüksek!” diyerek noktalıyor.

Merkez’de görev alan ve Batı Tıbbı eğitimi almış olan 26 doktordan biri Dr. Zhang. Ancak Dr. Zhang yerine burada ona Hoca Zhang diye sesleniyorlar. Burada Hoca olmak doktor olmaktan daha prestijli!

Bulunduğu bölgedeki en büyük hastanenin baş dahiliyecisi olduğu halde, kendi damar hastalığına, kronik bronşitine ve artiritine çare bulamamış. Doktor olduğu için istediği ilacı almakta da özgürmüş üstelik. 1988’de gönülsüzce işinden ayrılıp emekli olmuş.

Emekli olunca canı sıkılan Dr Zhang parklarda vakit geçirmeye başlamış ve burada yapılan sabah çalışmalarına katılmış. Pek çok Çigong türü öğrenmiş. Ancak Zhineng Çigong öğrendiğinde diğer formlardan vazgeçmiş.

Nasıl bu karara vamış? 2 sebebi varmış. İlki Zhineng Çigong’un diğerlerine göre daha bilimsel oluşu. Abartılı bir yanının olmayışı ve hurafe şeyler içermeyişi. İkincisi teorik temellere oturması ve Lao-Shi’nin yazılarıyla doküman olarak yer alması. Kendi de bilim insanı olduğu için teorik kısmı onu cezbeden taraf olmuş.

“Bir kerede birden fazla Çigong türü yapılamaz mı peki?” diye sormuş Chan. “Buna kimsenin vakti olacağını sanmıyorum” demiş Zhang. Bir formda usatalaşıp sebatla onu çalışmanın daha faydalı olacağını savunmuş. Bunu pek çok spor dalını az çok bilip ancak birinde profesyonel olmakla benzeştirmiş. “Aynı gün hem futbol, hem basketbol, hem de voleybol oynayamazsın, oynasan bile içlerinden birinde çok iyi olmana imkan yok, çünkü içlerinden seçeceğin birinde hergün yapacağın düzenli idmanlar seni o dalda iyi yapabilir” demiş.

Çigong’u kalpten duygularla severek yapmış. Hem ilaçlara hem de hastalıklarına veda etmiş. O kadar enerjik hissetmeye başlamış ki, tekrar çalışma hayatına geri dönmek istemiş.

Peki hastaneye mi geri dönmüş? Hayır! Bunu düşünmemiş değil ancak ilaçlara veda eden bir insan olarak insanlara artık ilaç yazamayacağını belirten Zhang, onun yerine burada kalıp Hoca olarak hitap edilmeyi uygun bulmuş. Şimdi burada hem hoca hem doktor olarak yer alıyor.

“Peki burda da insanlar ölüyor mu?” diye merak etmiş Chan. “Elbette” demiş Zhang. “Her hastanede olduğu gibi burada da ölenler oluyor. Pek çoğu hastalıklarının son evresinde geldikleri için yenik düşebiliyor. Ancak tek bir farkla.. buraya gelen hastalar son anlarını huzur içinde acısız ve mutlu bir şekilde geçiriyorlar. Aileleri bile onların korku ve endişe yerine bu şekilde son yolculuklarına çıkmasına yardımcı olduğumuz için bize teşekkür ediyorlar” demiş.

Sonuçta herkes ölümle tanışacak. Bunu cihazlara takılı olarak, ilaçların gölgesinde yaşamakla, burada mücadeleci bir kişilikle huzur ve mutluluk içinde tamamlamak sanırım onlar için en iyisi olsa gerek…

Şu anda çok çekici genç bir bayan olan Xu geçmişinin tam tersi bir cehennem olduğunu söylüyor.

5 yıl önce okul çantasını taşırken tek bir yana bükülmekten dolayı omurgasında şekil bozukluğu meydana gelmiş. Hiçbir doktorun faydası dokunmamış. Sonunda vücudu tam bir “S” şeklini almış. Kafası da o yöne doğru düşüyormuş. Geceleri yatarken şekil bozukluğundan dolayı iç organlarına baskı oluşuyor, bu yüzden de rahat nefes alamadığı için uyuyamıyormuş. Doktorlar açıkça acılarının artacağını ve öleceğini söylemişler.

Yakınlarından birinin tavsiyesi ile annesi onu Merkez’e getirmiş. Daha ilk gün bir mucize yaşamışlar. Hocası ona Çi enerjisi yüklediğinde kafası bir anda ortalanmış. Hayatında ilk kez bir gece olsun ağrısız uyuyabilmiş.

Hocası iyileşebilmesi için kendi Çi’sini kendisinin üretip toplayabilir hale gelmesi için çok alıştırma yapmasını söylemiş. O da harfiyen uygulamış. Günde 8 saatten fazla çalışmış. Şu anda vücudu normal şeklini almış durumda.

Eski halinin bir resmi olup olmadığını sorunca, “olsaydı bile saklamazdım” cevabını alıyor Chan.