13 yıl boyunca Bayan Li koltuk değnekleriyle, çoğu zaman da yatağa mahkum bir hayat sürmüş.

İlaç zehirlenmesi sonucu felç gelmiş. 3 sene hastanelerde geçirmiş ama tedavi edilememiş. Evde ona bakan birileri olmasa yemek dahi yiyemezmiş.

“Hiç mi kıpırdayamıyordun?” diye sormuş Chan. Ayakları hissismiş, sanki pamuğa basar gibi hisediyormuş. Sağ omzu ve sırtı değneklerle yürümekten yukarı yamulmuş. Hareketsizlikten iç organları da nasbini almış ve yetersiz çalışmaya başlamışlar. Mucize için dua etmekten başka yapacak şey kalmamış.

Günün birinde Lao-Shi’nin Zhineng Çigong kitabını okumuş. Kitaptan çalışarak en basit olan hareketleri seçip uygulamayı, yapamadıklarını ise imgelemeyi denemiş. Bunları denerken henüz Çi’yi hissedememiş ama denemeye devam etmiş. Bu esnada onu görenlerin kendisine gülmesinden utanmış.

2 yıllık ferdi çalışma ile sadece baston ile kendi başına evin içinde rahat hareket eder hale gelmiş. Evden dışarı çıkmayı başarınca da ilk işi en yakın Çigong çalışma grubuna katılmak olmuş.

Daha ilk çalışma gününde hocası ilk günde Çi’yi hemen nasıl yakaladığını merak ederek sormuş. Hikayesini anlatmış ve grup onu çok sevmiş. Grupla yaptığı 1 aylık çalışma, 1 senelik kendi yaptığı çalışmaya bedelmiş. Hemen etkilerini görmeye başlamış. Artık desteksiz yürüyebiliyormuş ve organları da normal şekilde çalışır hale gelmiş. Artık özgür bir insan olmanın mutluluğunu yaşıyormuş.

Acaba dünyamızda umulmazı aşmaya çabalayan kaç insana arkalarından gülüyorlardır?