Dr Chao bir akupunktur uzmanı, 52 yaşında zorunlu emekli edilmiş.

Çok düşük tansiyonu varmış. Bu yüzden sık sık bayılırmış. Ciğerleri yeterli çalışmaz, arada kan kusarmış. Mide ve göğüs ağrıları, bir de fıtığı varmış.

Oğlu ve damadı doktor oldukları halde, kendisi de akupunktur uzmanı olduğu halde bir faydası olmamış. Evde bitki gibi yaşayıp ölümü bekler hale gelmiş. Bir arkadaşı Çigong’dan bahsetmiş ama o nezaketle geri çevirmiş.

“Bir akapunkturcu alternatif çözümlere sıcak bakmalıydı, neden öyle yaptınız?” diye sorunca “Akapunktur da hiç olmazsa kullandığımız iğne var, Çigong’da bir şey yok”  demiş.
Peki gitmesine neden ne olmuş? Karısı. Onun da bazı problemleri varmış ve Çigong’a kalpten inandığı için onun ısrarlarıyla karı-koca gitmeye karar vermişler.

Merkez’de karısının birkaç gün içinde nasıl iştahına kavuştuğunu ve uykusunun nasıl düzene girdiğini görünce tüm kalbiyle ve ruhuyla Çigong yapma azmiyle dolmuş.

Lao-Shi’nin kitaplarını okuyup iyice gaza gelip çalışmalara katılmış. Bazen doktorların verdiği ilaçları almayı unuttuğu olmuş. Birkaç gün içinde tansiyonu normal değerlere ulaşmış. Göğüs ağrıları kalmamış. 1 sene içinde akciğerleri normale dönmüş. “Yepyeni bir ben ortaya çıktı!” diye eklemiş Dr. Chao.

“Peki tekrar akapunktur yaptınız mı?” diye sormuş Chan.
“Hiç şansı yok!” demiş Dr. Chao. 3 aylık hocalık eğitimi alıp Çigong hocası olmuş. 10bine yakın öğrenci geçmiş elinden. Gönüllüler yetiştirip köylere eğitim vermek üzere göndermiş. Bu gönüllülerin çoğu hiç parası olmayan ve şifa bulunca minnettarlıklarını bu şekilde ödemeyi kabul eden insanlarmış.

“Kendi kişisel zevklerinizi bir kenara itip kendinizi insanlara feda eden birer ‘çıplak ayaklı doktor’ diyebilir miyiz?” diye sorunca “Çıplak ayaktan ziyade ‘çıplak elli’ doktorlar lafı daha uygun, çünkü bizim hastanemizde hiç ilaç ve alet yok!”

1986’da elektrik kablolarıyla uğraşırken, Hoca Yu’yu elektrik çarpmış. 4 saatten fazla ölü kalmış ve anca hayata döndürmüşler. Uyandığında ise artık eskisi gibi değilmiş. Sürekli yarı uykuda, çalışmaz halde ve asabi bir şekilde daha 31 yaşında eve bağlanmış.

Ameliyattan sonra dizlerinin üzerine de baskı yapamaz olmuş. Boğazında da yutma sorunu yaşıyormuş. Kasıtlı olmadan karısına karşı da kötü davranıyormuş. Karısı ise ona karşı çok hoşgörülü ve sabırlıymış. Bir gün karısı ona üzüm yedirmeye çalışırken, teşekkür edeceğine üzümü alıp suratına atmış. Hala çok utanırmış bu yaptığından. Ama bu deneyim, şimdi benzer durumdaki öğrencilerine kendisinin de sabırlı yaklaşmasına yardımcı olmuş.

Peki nasıl başlamış Çigong’a? 1993’te kızkardeşi vermiş bu fikri ve bütün masraflarını karşılamayı kabul etmiş. Lao-Shi’nin insanlara yardım edip yürümlerini, konuşmalarını, ayağa kalkmalarını gördükçe bunun toplu bilinç safsatası olduğuna inanmış. Çok abartılı ve hipnotik bir olay olarak algılamış.

Peki kendi hastalığına faydasını gördükçe fikri değişmiş mi? Hayır. Tam olarak nedenini bilmiyor ama zaten iyileşecek olduğuna ve bunun Çi sayesinde olmadığına inanmış. Dönmesine eve dönmüş, hem de iyileşmiş bir şekilde, ama tam bir şüpheci olarak…

Kasabasındaki tanıdıklar ve dostlar ondan Çigong öğretmeleri için kapısını çalmaya başlamışlar. Parkta öylesine öğretmeye başlamış. Birgün içlerinden birisi şifayı hızlandırması için ondan Çi enerjisi vermesini rica etmiş. O da vermiş ve alan kişi iyileştiğini iddia etmiş. Nezaketen söyledi diye kabul etmiş. Kurs vermeye devam ettikçe benzer talepler ve benzer nezaketler artmış(!).

Kolunu kıpırdatmadan kasabada ünü yayılmış. Birgün yakın akrabası gelip Çi enerjisi ile şifa vermesini rica etmiş. O da doktor olmadığını söyleyip reddetmiş. Ya bir şey olursa diye sorumluluk almak istememiş. Yakını da “Doktorlar zaten öleceksin dedi! Ne kaybedersin!” diye yakınmış.

Yakınmalara dayanamayıp yardım etmeyi kabul etmiş, ama sorumluluk almayacağını belirtmiş. Kabul etmişler. “Ölü bir ata sanki yaşıyormuş gibi müdahele ediyordum” diye ekliyor. 1 haftalık Çigong tedavisinden sonra yakını canlanmaya başlamış ve uykusu düzene girmiş. Daha sonraki Çi çalışmalarında bir anda yüksek ateşi çıkıp ishal olmaya başlayınca Zhou tedirgin olup paniklemiş. Onu hemen apar topar Merkez’e götürmüş ve tedavisi tamamlanıp tamamen iyileşmiş.

O günden sonra Çigong’un koyu bir savunucusu ve destekçisi olmuş. Kendi gibi protest olanlara şunu söylüyor:”Önce bir yap, göreceksin ki Çi seninle irtibata geçecek!”

1994’te Bay Shu askere katılmış. Birkaç ayda ağırlığı 75 kilodan 45 kilolara kadar düşmüş. Yapılan testler sonucu midesinde ve akciğerinde kütle tespit edilmiş, büyük ihtimalle de kansermiş.

Doktorlar ameliyata almak istediğinde tereddüt etmiş. Askerlik hayatının biteceğinden endişelenmiş. Düşüncelerle uyksusuz geçen gecelerden sonra, bir gün yolda kara kara düşünerek yürürken uzaktan biri ismini çağırarak ona doğru koşmuş. Kendisini hatırlayıp hatırlamadığını sorduktan sonra, geçen sene aynı hastanade oda arkadaşı olduklarını hatırlatmış. “Hatırlıyor musun, beraber İlaçsız Hastane’ye gidelim demiştim hani. Ben gittim, bak turp gibiyim” demiş.

Arkadaşıma faydası olduysa, bana da olur diye düşünerek içi umut ve sevinçle dolmuş.  Adresi alıp ertesi gün yola çıkmış.

“Peki neden bu kadar acele karar verdin?” diye sormuş Chan. Kaybedecek vakit olmadığını, kara kara düşünürken ayağına gelen en güzel fırsatın bu olduğunu söylemiş. Başka bir kanıta gerek duymadığını, arkadaşını iyleşmiş görmenin yeteri kadar kanıt olduğunu da eklemiş.

Merkez’de herkesten önce kalkıp çalışmalara başlamış. İnat ve azimle gece yarılarına kadar da devam etmiş. İşe gider gibi hergün ama hergün yılmadan çalışmış. Günde yüzlerce duvar hareketi yapmış.

2 ay kadar sonra ultrasona bağlanarak da teyit edildiği üzere kanserden eser kalmamış. Sonrasında da aynı disiplini hiç bozmamış.

“Bir asker olarak bu savaştan silah yada bıçak kullanmadan galip çıkmanın gururunu taşıyorum. En etkili silahım artık Çigong!”